We behaalde 1 gouden en 3 zilveren medailles. De eerste zilveren medaille was "voor mij" een klein beetje een verrassing. Niels Provoost behaalde zijn 1e?? individuele medaille op het 200m tijdrijden. Dikke proficiat voor Niels, die zich gespecialiseerd heeft in de korte afstand.
Na de zilveren medaille van Niels, was het de beurt aan Wouter om zijn titel te prolongeren. 2e in de prélims op 5 hondersten van Schwierz. In de finale blies Wouter de concurrentie op meer als 2 tienden.
Hierna stonden de afvallingswedstrijden voor junioren en senioren op het programma. Als eerste aan de slag voor België was het ZRC-trio, Jore, Tim en Siemen. Het teamwork werd wat verstoord door het vele verplaatsen gedurende de wedstrijd. De Belgen hadden het moeilijk om gegroepeerd te blijven. Zelfs met het iets wat "mank" samenrijden, slaagden de boys er toch in om bijna met hun gedrieën in de finale te geraken. Tim werd juist 6e, Siemen reed weer een dijk van een wedstrijd en werd jammer genoeg juist 4e. Jore zat ideaal geplaatst, maar bleef te lang zitten om zijn finale demarrage te plaatsen. Jammer voor de werkers dat hij het niet kon afwerken en voor hemzelf want een 2e gouden medaille (individuele) verdiend hij wel!
Na de junioren was het de beurt aan de seniors heren. Ferre ging voor de gouden medaille, Bart en Kwinten waren de helpers van dienst.
Je kunt je afvragen of ze misschien niet te snel op kop komen. Op de piste was dit zeker het geval. Op de weg denk ik niet. Er werd weer serieus gebikkeld achter de Belgen. Duwen en trekken op een gevaarlijk parkoer... Dankzij het kopwerk van de Belgen lag het peleton al wat uit elkaar , waardoor we even chance hadden toen Bart tegen de ballustrade knalde met zijn hoofd (helm), rechtkrabbelde en nog snel enkele achterblijvers voorbleef. Anders was onze ploeg al serieus gekortwiekt voor het "echte" werk nog moest beginnen.
Gelukkig voor ons kon Bart na enkele ronden rusten (springen over een gevallen Deen) in het midden van het peleton, zijn plek weer innemen vooraan bij zijn ploegmaats. Daarna verliep de wedstrijd eigenlijk ideaal voor de Belgen. Kwinten deed uitstekend werk op kop gedurende een heel pak ronden. Hierna nam Bart over voor de laatste 7 ronden. Bij de voorlaatste ronde nam Italië met hun drieën het commando over (zijn ook ni stom natuurlijk), bij het ingaan van de laatste ronde zat Francolini op kop gevolgd door Ferre, Bart en Amabili. Ferre probeerde op het voorlaatste rechtstuk naast Francolini te komen, maar deze week iets van zijn lijn af waardoor het onmogelijk was om er naast-->voorbij te komen. Alles dus op het laatste rechte stuk, Ferre kwam er genoeg naast om zijn voet te kunnen gooien. Allebei een beetje in de war over wie er uiteindelijk wint. Het resultaat kwam redelijk snel Francolini voor Ferre en Bart die na al zijn werk nog even Amabili rolt.
Wederom schitterend teamwork van de senioren, een voorbeeld voor alle jonge renners en zelf voor sommige andere ploegen. Ze hebben schitterend gereden en kwamen uiteindelijk 8-duizendste te kort voor een nieuwe gouden medaille. In eerste instantie ontgoocheling door de gemiste kans, in tweede instantie moet men tevreden zijn met het geleverde werk, de schitterende ploeg en een mooie eindsprint. Jammer genoeg geen goud, maar er komen nog genoeg kansen. We weten nu dat het erin zit en hebben meer dan één paard om op te wedden.
Slus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten